Etienne Berenos

De Bijlmer Galerie exposeert vanaf zondag 18 mei de vierluiken van Etienne Berenos. Het onderwerp is het geheim van de vrouw.

Delen van het vrouwelijk lichaam worden samengevoegd middels vier aparte panelen, die een groot vierkant vormen. Het werk is deels figuratief, deels abstract en heeft een sterk grafische inslag.

Met grafiek maakte Etienne Berenos ook zijn eerste naam als kunstenaar. Hij exposeerde daarmee midden en eind jaren 70 onder meer in het Stedelijk Museum van Amsterdam en het Gemeente Museum van Arnhem. Sindsdien heeft hij nog weinig geëxposeerd. De expositie in de Bijlmer is de eerste sinds bijna 20 jaar.

Etienne Berenos woont in Eindhoven, werd geboren op Curaçao, verbleef lange tijd in Suriname, kwam naar Nederland, ging weer terug naar de Antillen en keerde wederom naar het 'moederland'. Hier in Nederland kreeg hij ook zijn opleiding als kunstenaar. Hij studeerde aan de Kunstacademie van Rotterdam en die van Den Haag.

De opening is 18 mei om 16:00 uur en de tentoonstelling loopt door tot 9 juni.

Deze expositie werd zondag 23 maart op een speciale manier afgesloten: Werede Kidane onthulde het schilderij dat hij deze maand in opdracht van de Bijlmer Galerie had geschilderd over de huidige verblijfplaats van Abu-Bakarr: het asielzoekerscentrum aan de Zuiderzeeweg te Amsterdam.
De opdracht werd verleend omdat de traditionele Ethiopische schildertechniek die Werede gebruikt - het schilderen zonder perspectief en het bijeenbrengen van vele mensen en situaties in een plat vlak - uitermate geschikt is om de leefsituatie van Abu-Bakarr, zijn familieleden en andere asielzoekers weer te geven.
Het schilderij is een aanklacht tegen de onmenselijke condities waarin asielzoekers worden ondergebracht.
Over een bestemming van het schilderij wordt nog nagedacht.

Werede Kidane werd in 1967 in Harage geboren. De Francaise Danielle Arbacette was zijn mentor en zijn schilderijen werden een groot succes onder de migranten. Aan een Ethiopiër wist hij zijn werk nooit te slijten: 800 birr is ze echt te duur. Werede schildert het dagelijks leven van zijn land in lands traditionele stijl. Zijn werk kent geen diepte en is vol mensen. Niet traditioneel is zijn kleurgebruik: paars, groen, goud, rood en fel roze.

Abu-B Mansaray geeft wel op een zeer bizondere manier vorm aan de geestenwereld. Hij ontwerpt machines voor ze, waarmee ze kunnen reizen, hellepoorten bewaken of oorlogen voeren. Veelal is de machine alleen een ontwerp op papier, waarop ook precies wordt aangegeven hoe de machine gemaakt moet worden. En als het even kan wordt de machine werkelijk gefabriceerd. Met vooral dun ijzerdraad en accu's produceert Abu-B rijdende en vuur spuitende vehicles. Geen onderdeel is gekocht.

Saskia Spitz werd als kunstschilderes opgeleid aan Kunstacademie van Den Bosch en exposeerde tot heden door geheel Nederland. Ze woont en werkt in Amsterdam.

De expositie van Kamara liep van 22 september 2002 t/m 13 oktober.

LEGO LIMA werd in 1969 geboren in Ouro Preta, Brazilië, waar ze haar opleiding genoot als grafisch kunstenares.
Ze specialiseerde zich in houtsneden en etsen en won op 19-jarige leeftijd op de Biënnale van Curitiba de belangrijkste prijs voor grafische kunstenaars.
In 1992 kwam Lima naar Nederland en vestigde zich later in Amsterdam Zuidoost.
Ze exposeerde in Brazilië, Nederland, België, Duitsland, Slovenië, de Verenigde Staten en Japan.

LIMA's thema is de vrouw, in zwart-wit of kleur, tegen felle achtergronden, gekronkeld, zwevend, treurig, blij, sensueel of poserend en ver weg, maar nooit eenduidig. Het blijft grafische poëzie.

De expositie liep van 12 mei t/m 2 juni 2002.

- werd geboren in Nkpwang te Kameroen en woont nu in Noordwijk te Nederland.
- ontdekte de schilderkust als model op de academie van Den Haag
- begon in 1989 te schilderen en verwierf grote faam
- had tentoonstellingen door heel Nederland

Marthe schildert direct, in stevige vormen en met heldere, aansprekende kleuren. Haar stijl verwijst naar Afrikaanse volkskunst, kindertekeningen, en Cobra. Het is vitale kunst over het leven van alledag in Afrika, maar ook tulpen zijn een dankbaar onderwerp.

De expositie liep van 21 april tot 10 mei 2002.

Bas Benders is een jonge kunstenaar uit de Bijlmer, afkomstig uit Twente. Hij maakte naam met hele grote of hele kleine schilderijen, abstract/figuratief met felle kleuren en zeer expressief.
De laatste jaren heeft hij het roer omgegooid. Hij koos voor een bewust onbeholpen, figuratieve stijl om de gekte in zijn hoofd van zich af te schilderen. Het werden aangrijpende ego-documenten. Ze zijn beklemmend maar door de punky stijl zorgen ze ook veel herkenning en een lach.
Tezamen vormen de schilderijen en ook objecten een soort stripverhaal over Bas, die telkens een betekenisvolle zin uit een popsong koos om zijn persoonlijk verhaal vorm te geven. De oneliners uit de muziek gaven de kans het gekwelde ego met door velen gedeelde emoties te verbinden.

De expositie duurde van 14 oktober t/m 4 november 2001.

Lollo Wijtsma heeft weinig op met het platte vlak: schilderijen, tekeningen of gouaches. Hij werkt het liefst driedimensionaal en zoekt daarbij voorwerpen uit het dagelijks leven. In zijn vorige expositie in de Bijlmer Galerie toonde hij plastic teiltjes, gympen, onderdelen van steps en stoelen, die in combinatie met andere, gevonden voorwerpen een nieuw kunstleven kregen. De werkelijkheid van alledag werd er diepgaander en vrolijker van.
In zijn nieuwe tentoonstelling vormen vooral laarzen en jacks het uitgangspunt van bewerking. In dikke lage verf en smeerolie zijn hun vormen afgedrukt op papier en vervolgens ingelijst. Vette prints van een asgrauwe wereld, vermengd met bloed. De mens gereduceerd tot een omhulsel. Het zijn krachtige beelden, die onbestemde gevoelens oproepen. En voor wie dat niet aan de muur durft te hangen, is er een map met een tiental foto's van het werk.

De expositie duurde van 9 september t/m 30 september 2001.

BIJLMER GALERIE EXPOSEERDE VANAF 25 AUGUSTUS EXPOSITIE MET CREA-GROEP, CLUB VERSTANDELIJK GEHANDICAPTEN, DIE ELK JAAR IN DE BIJLMER GALERIE HUN SCHILDERIJEN EN TEKENINGEN LATEN ZIEN.
DE EXPO LIEP T/M ZONDAG 2 SEPTEMBER 2001.

In alle stadsdelen van Amsterdam zijn kunstenaarsgroepen actief, die meestal gescheiden van elkaar opereren. Ieder zijn eigen galerie's, expozalen en een keer per jaar een eigen Open Atelier Manifestatie. Isolement heeft echter z'n nadelen. De grenzen moeten open, zeker in Amsterdam. Stadsdelen zouden meer bij elkaar op visite mogen.
En zo namen Stichting WG-Kunst uit Oud West en de Stichting Bijlmer Meer Kunst uit Zuid Oost het initiatief om kunstenaars met elkaar uit te wisselen. De kunstenaar als wegbereider voor meer 'burenkontakt'. Een kontakt dat natuurlijk ook de dialoog tussen kunstenaars vergroot en hun werk bij nieuwe publieksgroepen onder de aandacht brengt.

Aan het project doen in totaal een 30-tal kunstenaars mee. Onder hen schilders met velerlei stijlen, fotografen, objecten en beelden makers. Ze komen uit Nederland, maar ook uit Hongarije, West-Afrika, Suriname en Hongkong.
De manifestatie vindt op diverse lokaties in beide stadsdelen plaats. Van de opening wordt een videoverslag gemaakt door Wise Kids, een videogroep van kinderen uit Zuidoost. Dit verslag zal zowel in Zuid Oost als Oud West vertoond worden en daarnaast via Kleurnet worden uitgezonden.

expositieruimten Oud West
• WG-Expozaal, M. van Bouwdijk Bastiaansestr. 28
  opening 12 mei, 17.00 - 19.00 uur
  open : wo/do/vrij van 13.00 - 18.00 uur
  zat/zon van 13.00 - 17.00 uur
• Stadsdeelkantoor Oud West, Kwakersstraat 3
  opening 17 mei, 17.00 - 19.00 uur
  open : alle werkdagen van 09.00 - 17.00 uur
• Hema etalage, hoek Kinkerstraat / J.P. Heijestraat
  opening 14 mei

expositieruimten Zuid Oost
• Bijlmer Galerie, begane grond flat Grubbehoeve, vlakbij metrostation Ganzenhoef
  opening 11 mei, 17.00 - 19.00 uur
  open : do/vrij van 13.00 - 19.00 uur, zat/zon van 15.00 - 18.00 uur
• Garage Citroen Zuidoost, Lemelerbergweg 12, Bullewijk
  opening 11 mei
  open : alle werkdagen plus zaterdag

meer informatie
• WG-Kunst, M. van Bouwdijk Bastiaansestr. 28, 1054 SP Amsterdam
  tel. 6161515, fax: 6189870
• St. Bijlmer Meer Kunst: Grubbehoeve 182, 1103 GR Amsterdam
  * tel. 3680170, fax: 6994203, email: st_bmk@dds.nl,
  http://huizen.dds.nl/~st_bmk

Dominique van Osta is een niet-steedse Brusselaar die door geheel Europa en de rest van de wereld geëxposeerd heeft en sinds kort over een vaste expositie bij Galerie Arte in Malaga beschikt.
Het werk van Dominique van Osta lijkt op het eerste gezicht op dat van een Afrikaanse 'primitief": felle kleuren, veel helblauw en warmgeel, stripachtige vormen, uitgerekte figuren. Eeuwenoude grot-tekeningen opnieuw tot leven gewekt door een joodse Belg, die de wereld door trok, vooral West-Afrika en Azie, op zoek naar lyriek, de mens onder de loden last van westerse beschavingen. Dominique komt op voor het pure, een strijder voor het onvervalste, tegen de robotisering van de samenleving, die de communicatie tussen mensen terroriseert. Zijn werk op canvas en cylinders van hout, karton en plastic - cirkels om ondefinieerbare middelpunten - verbeeldt de onmogelijkheid tot een wezenlijk begrip, maar is tegelijk een lofzang op elke poging daar een eind aan te maken. De vormen en kleuren drukken hoop en optimisme uit. Een 'primitieve', hartstochtelijke schreeuw vol levenslust uit de diepte van onze geschiedenis. Kunst om van te houden.

De expositie duurde van 6 t/m 29 april 2001.

Creton is een van de meest bekende en vooraanstaande Surinaamse kunstenaars. Hij is een autodidact die met zijn expressief werk wist door te dringen tot de KunstRai, de ING-collectie en het Stedelijk Museum.

Franklin Leonel Creton, zoals hij voluit heet, werd in 1941 geboren in Suriname's rijstdistrict Nickerie, en heeft nu alweer jaren een groot atelier op het Amsterdamse Prinseneiland.

Hij werd beroemd door zijn verbeelding van het vroegere, dagelijks leven in zijn geboorteland: direct, zeer expressief en met felle kleuren. Hij schildert scènes met wasvrouwen, handel op de markt, muzikanten, geboortes en sterfgevallen. De schilderijen lijken op fotografische snapshots, maar dan ontdaan van niet ter zake doende details. Personen en materialen zijn opnieuw gerangschikt en in een overtuigend kader geplaatst. Zijn afbeeldingen van het dagelijks leven worden zo iconen van een voorbije tijd, met vrouwen in kotomisi, veel kommer en kwel, maar ook in de schitterende kleuren van de warme zon. Surinaamse blues in de tropen.
Creton's tweede thema is de muziek, vooral de jazz. Grote doeken vol kleur over de jazz van de jaren 40-50. Ze stralen van een ongeremd plezier. Jazz die ondanks alle droefenis warmte geeft.
Frank Creton is uiteindelijk een 'positivo', die zijn stijl van schilderen ontleend heeft aan de expressionisten uit de 19de eeuw en daar zijn geheel eigen, Surinaamse variant uit kneedde.

De expositie duurde van vrijdag 2 maart (om 17.00 uur geopend door Frank's zoon Gunther) tot 26 maart 2001.

De Bijlmer Galerie exposeerde vanaf vrijdag 2 februari 2001 nieuwe schilderijen van Valentine Efiong en beeldjes van Charles Obasoyen.

Valentine Efiong is in de loop der jaren uitgegroeid tot een schilder met de meeste impact op de Bijlmer en Zuidoost. Zijn verleidelijke, decoratieve en intrigerende werken bedekken de wanden van woningstichting Patrimonium, sieren de ruimte van Circus Elleboog en geven de flat Kruitberg een unieke plaats in de Bijlmer hoogbouw. Geboren uit een Nigeriaanse vader en een Engelse moeder, opgeleid aan de Rietveld Academie en al velen jaren in de Bijlmer woonachtig lijkt hij de personificatie van ''multicultureel''. Gelukkig overstijgt zijn werk de beperkte politieke doelstellingen van dit vaak zo misbruikte begrip. Hij heeft zijn eigen, altijd herkenbare stijl: virtuoos van vakmanschap, een volstrekt persoonlijke reflectie van de West-Afrikaanse mythologie, waar de platte zakelijkheid van het westen niet in doordringt. Valentine schildert de schoonheid, de oerkracht van moeder Aarde, in felle betoverende tinten en amoureuze lijnen. En nooit is er sprake van nostalgische plaatjes of volkskunst. De schilderwerken zijn hun eigen wereld, van Valentine.

Naast Efiong exposeerde ook Charles Obasoyen uit de Nigeriaanse Bini-stam, lid van een familie van houtsnijders en beeldenmakers. Hij is vakman als het gaat om ebony-hout en zelf gegoten brons. Charles maakt veel kunstige gebruiksvoorwerpen, maar is in de Bijlmer Galerie vooral aanwezig met zijn vrije werk. Beeldjes van een directe schoonheid.
De exposities duurden t/m 25 februari 2001.

Op 19 november 2000 was de opening van SUPERVET, portretten van 23 Bijlmer jongeren door de fotograaf Ruben San a Jong. Bij de expo hoorde ook een fotoboekje en een videoregistratie van een discussie over respect, het thema van SUPERVET.
De expositie duurde drie weken.

Frans Cadée maakt beelden en beeldjes in ijzer, brons en kunststof. Welk materiaal hij ook gebruikt, het gaat hem altijd om een vorm, die tegelijk inhoud is. Die twee zaken moeten samenvallen of op zijn minst naar elkaar verwijzen. Binnenkant kant zo buitenkant worden en soms is dat heel letterlijk. Fallus wordt vagina of omgekeerd. Realistische zaken worden abstracties; het innerlijk verhaal van wat we kennen, neemt dan de gekende beeltenis over.
Zijn thema's zijn communicatie, erotiek, de anatomie van mens en dier. De vormgeving van deze thema's is nooit zwaarwichtig, eerder sierlijk, tegendraads en speels. In de naaste toekomst wil Cadée vooral beelden maken, die geënt zijn op zijn eigen formaat, ofwel 1,90 meter.
Frans Cadée werd in 1965 geboren en studeerde af aan de ABK Minerva. Hij exposeerde in het verleden regelmatig, zowel solo als in groepsverband. Ook was hij één van de oprichters van het 1e Bijlmer Kunstenaars Collectief, dat een zachte dood stierf.

De expositie duurde van 4 juni tot en met 2 juli 2000.

Ton Visser is een schilder die werkt in de traditie van het magisch realisme, de kunstvorm, waarmee Carel Willink groot is geworden.
In zijn nieuwste serie schilderijen is de kleur vooral rood, terwijl het thema 'Het Rode Bos' is. Het Rode Bos is Visser's eigen metafoor voor de alledaagse werkelijkheid met sex, romantiek, oorlog en ontmoeting.
Ton Visser exposeerde in vele galeries in binnen- en buitenland.

De expositie duurde van zondag 9 april tot 29 april 2000.

Natuurlijk is er geen direct verband tussen Polen en de Bijlmer, al zijn er Bijlmers in Polen en Polen in de Bijlmer. Het idee van een Poolse expositie in de Bijlmer Galerie ontstond door de komst van Dorota Leus als medewerker in de galerie. Ze bleek een Poolse, getrouwd met een Surinaamse Amsterdammer, ze was moeder van twee kinderen met een derde nabij, en ze maakte wonderschone portretten van vrouwen en meisjes.
Dorota leidde ons naar Poolse kunstenaars in Amsterdam en kunstenaars uit haar geboortestadje Bilgoraj, waar haar vader zoals alle mannen veel wodka dronk en zij op de kunstopleiding belandde en punk werd.
En zo kreeg de expositie vorm. De lijn is kwaliteit en de kennissenkring van Dorota: vier schilders en twee fotografen, drie vrouwen en vier mannen, twee uit Bilgoraj, en vier uit Amsterdam. Als je de oorsprong van de kunstenaars kent, ben je geneigd Poolse kenmerken in hun kunst te ontdekken, maar het is ook zoals Jerzy Murawski zegt: 'Echte, Poolse kunst bestaat niet, zeker niet sinds de omverwerping van het communisme, tijdens welk regime de kunst nogal symbolisch en somber was. Onze kunst is de laatste jaren internationaal geworden'. Maar toch, het werk van de zes is nergens lichtvoetig of jonglerend met beeldtaal, hoewel fotografe Wanda Michalak het hilarische en theatrale zeker niet schuwt. Overheersend is een filosofische ondertoon, en een zekere zwaarte in gedachten. Misschien is het Pools, misschien is het Slavisch. Zeker is vooral de kwaliteit.

DE KUNSTENAARS

Jerzy Murawski
Geboren 22 mei 1947 in Szczecin, Polen.
Studeerde aan de Kunstacademie van Krakow en sinds 1973 werkzaam als vrij kunstenaar op het gebied van de schilderkunst, tekenen, grafiek en decors plus kostuums voor theater en film. Werkt en woont sinds 1982 in Amsterdam, en kwam daar op uitnodiging van E. de Wilde, toenmalig directeur van het Stedelijk Museum. Had exposities in Polen, Duitsland, Noord-Amerika en Nederland. Laatste jaren vooral actief met poppentheater, waarvoor hij zowel het script, de beelden, en de muziek bedenkt. Het zijn in opdracht vervaardigde, Poolse producties rond Parsival en de Avonturen van Casanova.
In de Bijlmer Galerie exposeert hij schilderijen vol wonderlijke sferen met imaginaire landschappen en dieren.

Stanislaw Pokryszko
Geboren in Wierzb, Polen.
Kreeg zijn kunstopleiding in Zomosc en Krakow. Exposeerde vooral in Polen, werkt en woont in Bilgoraj.
Stanislaw brengt de Bijlmer Galerie minimale kunst van jute, vlakken en strepen.

Urszula Olczynska
Geboren in Bilgoraj en daar nog altijd woonachtig.
Voor Ursula is haar geboortestadje de basis van haar kunst. Ze schildert het stadje zoals ze het in haar jeugd beleefde, met de kermis, met de muziek zoals je die op het einde van de middag hoorde, en de hulpgeesten waar iedereen over sprak. Het 'paradijsje' van toen probeert ze schilderend, met de techniek van de zondags schilder, door te geven aan haar vrienden van nu.

Dorota Leus
Geboren in 1965 in Bilgoraj, woont en werkt nu in Amsterdam
Omschrijft zichzelf als het meisje uit een kleine, provinciale stad, die al sinds haar kinderjaren meisjes en vrouwen tekent. Geen jongens, geen mannen, geen landschappen. Waarom dat zo is, weet ze niet, misschien omdat ze gek is op het vrouw zijn, misschien vanwege haar beeld bij Madonna's. Ze maakt haar portretten met zacht pastel.

Leszek Sczaniecki
Geboren in 1952, Polen. Werkt en woont sinds '87 in Amsterdam.
Was tien jaar als fotograaf verbonden aan de Poolse theatergroep Teatr Osmego Dnia. In Nederland werkzaam als theater-fotograaf en als journalistiek fotograaf voor ondermeer NRC-Handelsblad. In '95 werd een selectie van zijn werk op het fotofestival van Naarden geëxposeerd.
Voor de tentoonstelling in de Bijlmer Galerie selecteerden we foto's uit zijn serie over het Polen tussen '92 en '97. Het zijn met veel liefde gemaakte portretten van landgenoten, die ondanks allerlei, maatschappelijke veranderingen, hem direct met zijn jeugd confronteren.

Wanda Michalak
Geboren in Warschau, Polen. Werkt en woont in Amsterdam.
Fotografe die haar opleiding kreeg bij De Moor in Amsterdam. Reisde als fotografe de hele wereld door en exposeerde er. Vestigde haar naam met het project Venus Nova en haar serie Slavische Portretten. Deze twee series worden in de Bijlmer Galerie geëxposeerd. In Venus Nova geeft ze haar bijzondere kijk op naakten weer, terwijl de Slavische portretten een ode aan de Slavische vrouw en haar ogen is. Onlangs opende Wanda haar eigen fotogalerie WM aan de Amsterdamse Elandsgracht met een nieuwe serie over mannelijke naakten.

De opening werd verzorgd door pianiste Magda Lesiak, en door Agnieszka Sadlakowska die eigen gedichten voordroeg en enkele liederen voorlas.
Als hapje werd de befaamde poolse haring geserveerd, die in Polen wel in 20 varieteiten gemaakt wordt. Pawel Bik maakte er voor deze gelegenheid drie.

De expositie duurde van zondag 5 maart 2000 tot en met zondag 26 maart 2000.

(ON)VERGANKELIJKHEID

In de Bijlmer Galerie exposeerde Erik Lemmens een nieuwe serie kunstwerken, die eerder werden tentoongesteld tijdens de foto-manifestatie NOORDERLICHT in Groningen. De galerie Anderwereld/katuin was toen de gastheer.

In dit nieuwe werk van Erik Lemmens overheerst schijnbaar het fotografisch element. Foto's van Parijse beeldengroepen, een Griekse Aphrodite en vrouwenborsten zijn met behulp van 'ouderwetse' technieken in monumentale formaten afgedrukt op linnen, papier en marmer.
De foto als afbeelding transformeerde mede dankzij dit materiaal en de gebruikte techniek tot een geheel nieuw beeld van illusie en (on)vergankelijkheid. Kwetsbaar, gedoemd te verdwijnen, maar ook bijna eeuwig durende schoonheid. De foto van het duizenden jaren oude Aphrodite-beeldje verwijst naar het poserende vrouwenlichaam. Samen zijn ze van alle tijden: (on)verwoestbaar en 'leven' voortbrengend. Geprojecteerd op dragers, die op voorhand aan erosie onderhevig zijn.

Samen met deze beelden exposeerde Erik Lemmens een serie kleine foto's en zeefdrukken exposeren, die als werkmateriaal hebben gediend.

De expositie duurde van vrijdag 3 december t/m vrijdag 31 december 1999.

Voor Toschie Mesu is kunst beweging en dus leven. Vroeger vatte ze dat letterlijk op. Na haar opleiding in plastische vormgeving aan de Academie voor Beelden Kunsten in Den Bosch hing ze een bouwkeet achter een engelse tractor en trok daarmee Nederland door. Ze werd een welkome attractie in velerlei dorpen, maar dat was niet de vrijheid die ze zocht. Het reizen werd verplaatst naar Europa, tot ook die beweging haar benauwde.
Er werd gekozen voor een flat in de Bijlmer.
De spanning komt nu uit het leven om haar heen, de omgeving en de mensen daarin, waar ze veelal geen moer van snapt. En het reizen gebeurt in de schilderijen en objecten. Het zijn eigen haar eigen trips door allerlei lagen van de werkelijkheid heen, die de toeschouwer naar eigen goeddunken mag interpreteren. Het gaat haar niet om mooi of knap, maar om de actie. De kijker moet er wat mee doen.

De expositie in de Bijlmer Galerie is niet in de laatste plaats ook een overzichtstentoonstelling. Toschie Mesu wil de beweging in haar leven laten zien, de diverse perioden, die zich ook nadrukkelijk in haar werk presenteren. Zo schilderde ze velerlei monsters toen ze kwaad was, zo kwaad dat de mensen hun eigen lijsten lijken op te eten.

De expositie duurde van vrijdag 5 november t/m zondag 28 november 1999.

Chaïm Oren is een van de spraakmakende kunstenaars die de Bijlmer rijk zijn, hier aangeland via Israël en geboorteland Oostenrijk.
Zijn grootste bekendheid verwierf hij met het Moeder Aarde beeld, dat op een eiland in de Grubbezee naast de Bijlmer Galerie is geplaatst. Het werd een herkenningsteken van een verguisde stad die zoveel moois in de aanbieding heeft.
Chaïm is echter vooral schilder. Enige jaren geleden verraste hij met op de Cobra-stijl gebaseerde schilderijen met de vogel in de hoofdrol. Doeken vol figuren, kleuren en vormen, die de toeschouwer verblijden en toch een licht gevoel van droevenis geven.

Zijn nieuwe werk, heeft dezelfde naïviteit en ook nu is er iets zorgelijks aan de hand. De stijl is minder vorm, de kleuren zijn meer pastel, roze vooral. En het gaat over vreemde erotische fantasieën en zelfdenkende computervirussen. De schilder heeft achter onze werkelijkheid een nieuwe wereld ontdekt.

Het werk kon vanaf vrijdag 8 oktober t/m zondag 31 oktober bekeken worden.

Op 18 en 19 september deed de galerie mee aan de manifestatie Open Ateliers in de flat Kouwenoord (kaart). Behalve de acht hierboven genoemde kunstenaars deden mee:
Hélène de Brouwer, Deborah Chömpf, Marij Cranen, Pieter Delicaat, Margoth Engelmann, Dan Ernst, Monique van der Feer, Patrich E. Haman, Ellen Harmsma, Astrid Jibod, Abu Kanu, Randew Krishna, M.F. Lai, Freddy Lap, Toschie Mesu, Germen Oosterhof, Chaïm Oren, Guido Rooijmans, Diny Schut, Jan Sickmann, Huib Spek, Christoph Tenge, Eva Treutlein, Robbert Uphaus, Ria Uriot, Ton Visser, Jenny E. Wesley, Mara Zoest.
Op zondag 19 september eindigde de Open Ateliers manifestatie met een speciale vernissage, opgedragen aan het Bijlmer Museum.

Vanaf zondag 25 juli t/m 1 augustus exposeerde de Bijlmer Galerie kunst van mentaal gehandicapten uit de Creagroep-Zuidoost. Het zijn verstandelijk gehandicapten die onder begeleiding 'zelfstandig' wonen. In de Creagroep wordt getekend en geschilderd. Eenmaal per jaar exposeren ze hun resultaten.

De Galerie had ondertussen ook twee buitenexposities lopen met Valentine Efiong, in het activiteitencentrum Ganzenhoef, en met Hans Stuurman in de showroom van Citroën Zuidoost.

De expositie liep van 20 juni 1999 tot en met 11 juli 1999.

Valentine Efiong, een Bijlmer kunstenaar die in korte tijd veel roem heeft vergaard, exposeerde met zijn werk vanaf 5 maart 1999 in de Bijlmer Galerie. De opening was vrijdag 5 maart 17:00 uur. Na het officiële gedeelte was er muziek en konden belangstellenden een hapje blijven eten in de Blauwe Zaal.

Het werk, schilderijen en aquarellen, van Valentine Efiong straalt klasse en vakmanschap uit. Het zijn intrigerende voorstellingen, het werk van een Afrikaans surrealist die het alledaagse verbindt met dromen, mythen en fantasiebeelden.
Efiong schept zo zijn eigen kosmos, waarin de belangrijkste rol is weggelegd voor vruchtbaarheid, verbeeld door vrouwpersonen en zich uitwikkelende schillen. Zij lijken Valentine's werelds te dragen en te scheppen. Andere spelers zijn maskers en bijvoorbeeld mythologische dieren. Stilering van personen en attributen doet zeer Afrikaans aan, terwijl er nooit sprake is geweest van een soort volkskunst. Het werk is eigentijds met gebruikmaking van een Afrikaanse sfeer en begrippenwereld.

Geboren uit een Engelse moeder en een Nigeriaanse vader is Efiong de brug tussen twee werelden, mede ook dankzij zijn opleiding aan de Rietveld Academie en omdat hij al jaren in de Bijlmer woont. Of, zoals hij zelf zegt: "Ik voel mij thuis in de Bijlmer, tussen al die mensen met verschillende achtergronden. We hebben met elkaar gemeen dat we tussen onze eigen en de Nederlandse cultuur in staan. En dat is een thema dat ik verwerk in mijn schilderijen."
De expositie liep van vrijdag 5 maart 1999 tot en met zondag 28 maart 1999.

GRUPO CRANC is een kunstenaarsgroep van drie energieke, jonge kunstenaars met hun roots in Twente. Ze volgden kunstopleidingen in Almelo, Enschede en Amsterdam, maar geen opleiding was inspirerend genoeg. Ze besloten hun eigen weg te gaan. De straat werd hun leraar. Ze hielden zich bezig met graffiti, maar de laatste tijd werken ze vooral op doek. Verf wordt daarbij gebruikt, maar ook beits, teer, hout en piepschuim. De schilderijen worden individueel gemaakt of in groepsverband. Hun werk reflecteert op een geheel eigen manier het gewone gebeuren van dieren, sport, het dagelijkse nieuws, het gedoe van mensen. De vormgeving is verwant aan bepaalde videokunst op MTV, maar verwijst ook naar Lucebert.

De drie kunstenaars zijn Wouter Alferink, Ilja van Dalen en Kenneth Letsoïn. De afgelopen jaren hebben ze door hard werken exposities gekregen in Almelo, Amsterdam, Deventer, Fecamp (Frankrijk) en Rio de Janeiro. Ze ontvingen velerlei opdrachten om allerlei objecten te beschilderen, van auto's tot muren en deuren, schilderden live op kunstbeurzen en geven sinds kort ook demonstraties op scholen.

De expositie in de Bijlmer Galerie liep van 10 t/m 31 januari 1999.

Onder de titel 'Uit voorraad leverbaar' toonde de Friese, maar in de Bijlmer levende kunstenaar Lollo Wijtsma objecten en installaties, die hun bestaan ontlenen aan gebruiksvoorwerpen uit de dagelijkse omgeving. Het kunnen zijkanten van stoelen zijn, maar ook kartonnen vellen met modelknopen zijn bruikbaar. Het gaat Lollo om de vorm, een vorm die vervolgens bewerkt wordt met de zaag, beplakt en van nieuwe elementen voorzien.
De vormen worden er veelal nog gewoner door en lijken ook sterk bedoeld om de ernst des levens te bestrijden. Kortom: objecten en installaties die maar gewoon zichzelf moeten zijn zijn. Nadere uitleg overbodig.

Lollo Wijtsma werd geboren op 22 februari 1947 te Grouw, Friesland, werd kunstenaar aan de Minerva Academie te Groningen en verkocht werk aan de provincies Groningen en Friesland. Hij exposeerde in het Fries Museum te Leeuwarden, het Van Haaren Museum in Heerenveen en in galeries van Berlijn, Kopenhagen en Amsterdam.

De expositie liep van 13 december 1998 t/m 3 januari 1999.

Van 20 tot en met 29 november 1998 werd de najaarssalon gehouden, met ideeën van Bijlmer kunstenaars voor allerlei kunstprojecten in de Bijlmer onder het thema:

de Bijlmer kunstenaars vernieuwen mee.

Deelnemende kunstenaars: Teresa Akkerman de la Cal, Henny Allis, Hans van Beusekom, Ans Couwenberg, Robbert Doelwijt, Valentine Efiong, Oscar Franklin, Lai Fung, Ellen Harmsma, Lisette Hensen, Chaim Oren, Jan Sickmann, Horatio Sormani, Huib Spek, Christoph Tenge, Rene Tosari, Eva Treutlein, Ton Visser.

De expositie bestond uit drie delen.
Het nieuwste werk hing in de Bijlmer Galerie, in de Blauwe zaal naast de galerie werd onbekend oud werk vertoond en in de voormalige filmzaal werd door Lisette een speciale installatie ingericht.

Lisette Hensen maakt beelden en monoprints. In haar beelden en andere objecten overheerst veelal de ordening. Zaken in gelid en in veelvoud hetzelfde, gemaakt met staal, klei en stoffen. De ordening is evenwel bedriegelijk. Er is altijd wat mis, zoals in het strakke polder-landschap, haar geboortegrond, een boom is omgevallen, of in de Bijlmer, haar woonplaats, het betonrot heeft toegeslagen. Natuur en mens laten zich niet echt in het gelid zetten. De (vrouw)mens is tevens haar tweede thema. Het zijn gemummificeerde personages, die in de loop der tijd in lengte zijn gegroeid en tegelijk versmald. Ze zijn gezichtsloos, keren zich vaak af en staan nooit rechtop. Lisette's mens heeft in ieder geval een communicatieprobleem en staat wankel in zijn eigen ordening. In haar kleurige, maar tegelijk sombere monoprints komt dit personage veelvuldig terug, maar in haar nieuwste werk worden de kleuren heller en lichter. Het wordt meer sprookjesachtig. Huizen verschijnen. Er wordt een nieuwe wereld geschapen. Lisette verkent haar omgeving opnieuw.

De expositie in de Bijlmer Galerie liep van 25 oktober tot en met 15 november 1998.

De expositie duurde van 27 september 1998 tot en met zondag 18 oktober 1998.

Marianne van Berlo schildert waterlelies, kippen, apen en peren, maar haar grootste passie is de tango. Ze geeft ook les in dit steekspel der seksen, dat met name in Buenos Aires, Argentinië, met overgave wordt bedreven.
Elke middag en avond verzamelen zich daar de dansers in de salons, meteen na het werk of het eten. Marianne is er minstens eenmaal per jaar een maand bij. En naderhand, thuis in de Venserpolder, geeft ze haar impressies vorm in velerlei kleine en grote schilderijen. Salons, de dansers, de betegelde dansvloer of de tango-sterren thuis voor de ijskast.
De sfeer is onveranderlijk die van nostalgie, half vergane glorie en een sympathiek klein burgerdom. De ster blijft de gewone man van de straat. In de tango mag hij of zij de dromen waarmaken, maar thuis wacht het wankele eettafeltje met het plastic kleedje.
De schilderstijl van Marianne is figuratief, impressionistisch, waarbij er welbewust voor het idioom en object plat op het doek, zonder perspectief is gekozen. Samen met de warme kleuren ontstaan zo verstilde sfeerbeelden die Euroopees aandoen. Aan haar werk is niet te zien dat Marianne opgroeide in Brabant en haar kunstopleiding in den Bosch had. Marianne lijkt het het multiculturele te hebben waargemaakt.

De expositie duurde van 9 mei 1998 tot en met 30 mei 1998.

Één van de mooiste ateliers tijdens de Open Atelier Route 1997 was buiten kijf die van Jan Sickmann. Hij had de flat omgetoverd tot zijn tempel, met veel wit en gesluierd licht. Het was Japans en het was Mondriaan en in de ruimten stonden 'zijn' torens.
"Eerst hield ik mij vooral bezig met portretstudies en naaktmodellen in klei en was. In 1980 ben ik lessen gaan volgen bij beeldhouwers als John de Bont, Saskia Plealtser en Richard de Vrijer," vertelt hij. "In 1991 ontmoette ik keramist Jan Warnaar. Na met schaal- en potvormen te hebben gewerkt, zocht ik al snel mijn eigen vorm. Uit een opengewerkte vrucht zijn mijn torens ontstaan.
De gelaagde en gestapelde structuur, die ik hiervoor gebruikte, intrigeerde mij. Er kwam een volgende vorm. Na de muur was 'de toren' geboren.
Muren begrenzen, bakenen af, torens zijn bakens waar men zich op kan oriënteren," legt Sickmann uit. "Mijn torens, die doen denken aan Japanse tempels, hebben een kleine vorm, twintig tot tachtig centimeter, maar komen monumentaal over. Het vraagt om groter te worden uitgewerkt, zodat ze buiten kunnen worden geplaatst. Daar ben ik nu mee bezig."

Naast keramisch werk maakt Sickmann ook studies met hout-reliëfdruk. Hij ziet zichzelf als 'ruimtelijk' kunstenaar omdat het 'vullen van ruimten' voor hem een zeer boeiende bezigheid is.

De expositie duurde van 4 april 1998 tot en met zondag 26 april 1998.

Abu Kanu verbeeldt het tastbare en ongrijpbare van zijn geboorteland Sierra Leone. Hij schildert de uil als aanzegger van het boze, de boeren op het veld en de last van veelwijverij. Hij maakt daarbij gebruik van felle Afrikaanse kleuren en vaak geometrische cirkelende vormen. Hij verstaat echter ook het vak om puur naar de natuur te schilderen. Abu Kanu is een verhalenverteller.

De expositie duurde van zondag 8 maart t/m 29 maart 1998.

Widad Ayal is een schilder uit Irak, die al jaren in Amman, Jordanië vertoeft.
Widad Ayal schildert met name de Arabische Stad in al zijn kleuren en beweging. De stad als een soort luchtspiegeling. Alles danst en lijkt een soort onwerkelijk. Qua techniek zou Ayal te beschrijven als een arabisch impressionist.

De expositie duurde van zondag 8 februari t/m 1 maart 1998.

Ton Visser's olieverfschilderijen hebben in Europa en Amerika een trouwe schare liefhebbers gevonden. Ze adoreren zijn magisch realisme, waarbij de werkelijkheid, veelal vrouwspersonen, in een nieuwe belijning van vlakken zijn betoverende gestalte krijgt. Kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Vlakken en kleuren die verhullen en tegelijk onthullen. De kijker heeft een wat geoefend oog nodig om te ontdekken wat Ton Visser met de realiteit heeft uitgespookt.

In de Bijlmer Galerie exposeert hij van oudsher zijn nieuwste werk. De komende expositie wordt bijzonder, omdat Visser met een nieuwe stijl aan het experimenteren is gegaan.

De tentoonstelling stond ook in het teken van de komende kerst. De kerst als symbool van nieuw leven. De expositie werd daarom uitgebreid met een verrassend spectaculair gebeuren, dat op de opening zijn aanvang had en op de sluiting, 26 december, zijn voltooiïng kreeg.

De expositie liep van 7 tot en met 26 december 1997.

René Tosari is een van de bekendste kunstenaars van de Bijlmer en Suriname. Een zoeker naar de grondslagen van zijn bestaan en een schilder die dat prachtig weet te verbeelden.
Teresa Akkerman de la Cal maakt beelden, die mensen in hun gewoonheid betrappen. Ze zijn van een aardse schoonheid en lijken gelouterd door het vuur.

De expositie duurde van 2 november t/m zondag 23 november.

In oktober stond de voortzetting van de Najaarssalon en de Open Ateliers 1997 op het programma.
Na de expositie van werken van Bijlmer kunstenaars in de Citroëngarage aan de Lemelerbergweg (Najaarssalon 1997) en enkele leeggeruimde huizen in Fleerde op 27 en 28 september (Open Ateliers 1997), was het de bedoeling delen van de exposities te verhuizen naar enkele van de collectieve ruimten van Grubbehoeve: de Bijlmer Galerie, de Blauwe Zaal en het café "de Nachtegaal".
Mede door de verlenging van de expositie bij Citroën is echter besloten dit niet te doen.

Onderdeel van de manifestatie Open Ateliers 1997 was ook de produktie van een CD-Rom, Kunst in de Bijlmer. Prijs van deze CD-Rom tijdens de Open Ateliers 1997 was f 15,00. Momenteel is de verkoop van de CD tijdelijk gestopt wegens technische problemen met de CD.

Martien Douw en zijn gezin zijn van een 5-kamerwoning in Grunder verhuisd naar een huisje in Heerhugowaard. 'Zwerfhout' is zijn afscheids-expositie van de Bijlmer ofwel een lange periode in zijn leven, waarin veel moois en dramatisch aanwezig was. De socialistische droom van een wijk speelde daarin geen geringe rol. Hij vond er de Grubbehoeve en Hans van Beusekom, die hem hielp zijn beeldvorm te vinden; hij banjerde met plezier over het maaiveld; zag een carrière niet van de grond komen; had een drankprobleem en was slachtoffer van onveiligheid.

Het komt allemaal terug in zijn collages en assemblages. Met teksten, foto's, stempels, tekeningen en voorwerpen keert hij zijn ziel naar buiten. Censuur is niet toegestaan. Ook gekte en banaliteit krijgen hun rechtmatige plaats, net zoals verwondering, woede en eeuwige twijfel.
De inspiratie is altijd een simpel ding, een gevonden stuk hout, of iets in de persoonlijke sfeer.

De objecten van Martien Douw zijn statements over vele kleine en grote heftigheden in het bestaan, die hij altijd direkt maar met een zekere afstandelijkheid en ironie naar buiten brengt. Of zoals hij op een collage heeft gestempeld: 'Er is veel gebeurd .... jazeker .... dat wel.'

De expositie liep van zondag 7 september tot en met zondag 28 september 1997.

De kunstenaars zijn van de Galerie Atelier Amsterdam en de creagroep uit Zuidoost. Hier is al een aantal jaren een groep van tien kunstenaars gevestigd die verstandelijk gehandicapt zijn.
Zij zijn gekozen vanwege hun talent als schilder of tekenaar en ze hebben een contract moeten tekenen waarin wordt vastgelegd dat zij professioneel met hun talent omgaan. Verder moeten ze in de groep passen.

Het werk van de tien is van een verrassend hoog niveau. Enkelen zijn zelfs doorgedrongen tot internationaal befaamde galeries en ze exposeren in binnen- en buitenland. De tien deelnemers kenmerken zich tevens door een fel en helder kleurgebruik en bijna altijd in herkenbare vormen. Het is onmiddellijk aanspreekbaar werk, dat in rijen dik in de eigen galerie staat opgesteld en waar grote vraag naar is. De verkoopprijzen zijn ook bijzonder aantrekkelijk.

De expositie van de tien wordt aangevuld met werken van de creagroep van verstandelijk gehandicapten uit Zuidoost die wekelijks in buurthuis Gein bijeenkomen. Zij gebruiken de kunst vooral om zich persoonlijk te ontwikkelen. En dat lukt hiermee.

De expositie duurde van zondag 8 t/m zondag 29 juni 1997.

Erik Lemmens schrijft poëzie met objecten en gouaches. Woorden en begrippen vinden hun grammatica in staal, koper, klei, papieren verf. Stalen cirkels, koperen panelen met duistere tekens, kistjes met deksel van ongebakken klei, vegen en vlekken in kleur, weg gevreten afbeeldingen van landbouw-machines. Poëzie die zijn geheimen niet zomaar prijs geeft. Het vereist veel kijken en een begrip van een andere taal. Een taal die nauw met de aarde verbonden is. Een verhaal over schrale kostgrondjes, ploeterende boeren, het binnenhalen van de oogst, ontbinding en de terugkeer tot stof.
De expositie in de Bijlmer Galerie zal vooral gedragen worden door de kistjes/huisjes met deksel/kap. Gemaakt van ongebakken klei, dus kwetsbaar en met beperkte levensduur, symboliseren zij dood en verderf, maar ze nodigen ook uit om er graan en ander voedsel in te bewaren. Huisjes van woorden. Pik er een en de betekenis is toegekend.

Erik Lemmens exposeerde in binnen- en buitenland. Hij studeerde bij kunstenaars als Hermann Gross in Aberdeen, Gerhard Wendland uit Neurenberg en John Petrie uit Stirling, Schotland.

De expositie duurde van zondag 18 mei t/m zondag 1 juni 1997.

Marlies van der Weijden is een schilderes van uitersten. In de ene periode is ze uiterst strak en abstract om in een volgende periode uiterst intuitief te werk te gaan waarbij kinderen haar grote inspiratiebron zijn. Marlies: 'Ik denk dat wat kinderen tekenen en schilderen qua originaliteit haast niet te evenaren is. Ik laat me vaak door hen inspireren waardoor sommig werk nogal cobra-achtig aandoet'.
Maar wat en hoe Marlies ook schildert het gaat altijd weer om de puurheid der dingen, een tijdloze, wilde schoonheid zoals je die in de natuur vindt. Ze is daarom ook niet geïnteresseerd in modes, in het najagen van iets nieuws of in meeslepende ambities iets groots te moeten verrichten.
Marlies: 'Alles herhaalt zich volgens mij in steeds nieuwe combinaties en in zo'n grote diversiteit, dat alles steeds weer nieuw lijkt. Ik geloof dat deze tijd geen behoefte heeft aan grote kunstenaars, maar aan mensen die groot zijn in menselijkheid'.
Een opvallend kenmerk van het werk van Marlies is nog haar kleurgebruik. Het is nooit ingetogen, maar altijd vrolijk en energiek aanwezig. Voor Marlies is dat een wezenlijk onderdeel van haar werk.
Marlies van der Weijden studeerde aan Artibus in Utrecht waar chaos troef was, maar drie docenten haar alles gaven wat ze nodig had. Ze schilderde op vele plekken in Nederland en in het buitenland. Haar laatste verblijfplaats is sinds enkele jaren het dorp Kantershof in de Bijlmer.

De expositie duurde van zondag 13 april t/m zondag 4 mei 1997.

Ton Visser is schilder van het magisch realisme, een schilderstroming die in Nederland met name door Carel Willink beroemd werd. Hij brengt echter geen ruïnes en vervallen steden. De kunstenaar schildert vooral het vrouwenportret, hoewel hij stillevens of gebouwen niet uit de weg gaat.
Zoals het een goed magisch realist betaamt, zijn de schilderijen niet direct plaatsbaar. Ze zijn van een afstandelijke schoonheid die zich moeilijk laat doorgronden.
Bepalend voor het magisch realisme is de techniek en de kleur. De olieverf wordt zeer dun opgebracht en de verf blijft uitermate helder en transparant. Vaak wordt ook in een kleurstelling gewerkt.
Een hoogtepunt is zijn doek van een markttafereel.
De schilder geniet een grote reputatie in het buitenland. Vooral in Amerika en Duitsland wordt het werk van Visser gewaardeerd.

De expositie duurde van zondag 16 maart t/m zondag 6 april 1997.

Hans van Beusekom is van de generatie kunstenaars uit de jaren 50-60 voor wie kunst een manier van oorlog maken was tegen alles wat zich als baas of 'zo hoort het' presenteerde. Het ging om vitaliteit, oorspronkelijkheid, bizarre materiaalkeuze's en elk onderwerp was goed als het maar geen tuttige vorm of benadering kreeg.
Van Beusekom was in die periode vooral een beeldhouwer met gevonden stukken hout, ijzer, glas, buizen of wat dan ook als het maar een interessante vorm had. Hij verwierf er zich een zekere faam en naam mee en wist tot vele privécollecties door te dringen.

De laatste jaren is Hans van Beusekom zich mede door gebrek aan goede atelier-ruimte gaan toeleggen op tekeningen met kleurpotlood en viltstift.
Alledaagse vormen, voorwerpen en toevalligheden vormen de basis van een ingewikkeld kleuren- en lijnenpatroon, waarbij vaak laag op laag wordt gestapeld. Het is krassen in de huid van het alledaagse en daar allerlei betekenissen en vormen overheen boetseren. Het is een soort poezie in beeld, waarbij alle gebruikte vormen tezamen een overheersend teken scheppen, zonder dat hun eigen betekenis geheel verloren gaat.
Het eindproduct laat zich echter ook makkelijk schetsen als een intrigerend plaatje, waarop het begrip 'schone kunsten' van toepassing is.
Alle tekeningen, groot en klein, zullen tijdens de expositie tot een wand worden samengevoegd, een lappendeken van kleuren, vormen en betekenissen.

De expositie duurde van 16 februari t/m 9 maart 1997.

De foto's onderzoeken de rol van de vrouw ten opzichte van haar maatschappelijke rol, maar ook haar omgang met emoties en andere zaken die op haar afkomen.

De expositie duurde t/m 12 februari 1997.